برخی افراد با وجود ورزش منظم، در کاهش وزن با مشکل مواجه می‌شوند. مطالعه جدیدی که در دانشگاه کوبه انجام شده، نشان می‌دهد که کمبود یک پروتئین خاص به نام PGC-1⍺ ممکن است دلیل این مشکل باشد.
نقش PGC-1⍺ در متابولیسم:
PGC-1⍺ یک مولکول سیگنال‌دهنده است که در چربی‌سوزی حین ورزش نقش دارد.
بدن ۳ نوع مختلف از PGC-1⍺ تولید می‌کند: a، b و c.
نسخه‌های b و c در طول ورزش بیش از ۱۰ برابر بیشتر در عضلات تولید می‌شوند و به سوزاندن چربی کمک می‌کنند.
نسخه a در حین ورزش به اندازه کافی افزایش نمی‌یابد و ممکن است منجر به عدم کاهش وزن شود.
آزمایش روی موش و انسان:
محققان موش‌هایی را که فاقد نسخه‌های b و c بودند مورد مطالعه قرار دادند.
این موش‌ها در حین و بعد از ورزش، اکسیژن کمتری مصرف می‌کردند و چربی کمتری می‌سوزاندند.
نتایج مشابهی در داوطلبان انسانی سالم و مبتلا به دیابت نوع ۲ مشاهده شد.
افرادی که نسخه‌های b و c بیشتری تولید می‌کردند، اکسیژن بیشتری مصرف می‌کردند و چربی بدن کمتری داشتند.
تاثیر ورزش طولانی مدت:
ورزش طولانی مدت ممکن است برای افرادی که فقط نسخه a را تولید می‌کنند مفید باشد.
در موش‌هایی که به‌طور منظم ورزش می‌کردند، بعد از شش هفته تمرین، بدون توجه به نوع PGC-1⍺، عضلات بیشتری رشد کرد.
نقش PGC-1⍺ در واکنش به سرما:
نسخه‌های b و c در پاسخ به سرما، به سوزاندن چربی و گرم نگه داشتن بدن کمک می‌کنند.
حیواناتی که قادر به ساخت این نسخه‌ها نیستند، در معرض سرما دمای بدنشان به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
مفهوم برای درمان چاقی:
این مطالعه نشان می‌دهد که افزایش نسخه‌های b و c می‌تواند به درمان چاقی کمک کند.
داروهایی که این نسخه‌ها را افزایش می‌دهند، می‌توانند مصرف انرژی را در حین ورزش یا حتی بدون ورزش افزایش دهند.
چنین داروهایی می‌توانند چاقی را بدون نیاز به محدودیت‌های غذایی درمان کنند.
محدودیت‌ها:
این مطالعه فقط ارتباط بین PGC-1⍺ و چاقی را نشان می‌دهد و علت و معلول بودن آن را اثبات نمی‌کند.
تحقیقات بیشتری برای یافتن راه‌هایی برای افزایش نسخه‌های b و c و توسعه داروهای جدید برای درمان چاقی مورد نیاز است.
