محققان در پژوهشی جدید به یافته‌ای شگفت‌انگیز دست یافته‌اند: ورزش منظم پس از درمان سرطان روده بزرگ، می‌تواند تا 28 درصد ریسک بازگشت سرطان، تشخیص سرطان جدید یا حتی مرگ را کاهش دهد. این کشف، اهمیت فعالیت بدنی را در مدیریت و پیشگیری از عود سرطان روده بزرگ، بیش از پیش نمایان می‌سازد. به گفته محققان، تأثیر این رویکرد حتی می‌تواند از برخی درمان‌های دارویی نیز فراتر رود.
تأثیر ورزش در پیشگیری از عود سرطان
بر اساس گزارش NBC، پژوهش اخیر که توسط محققان دانشگاه کوئینز کانادا انجام شده، نشان می‌دهد که ورزش به طور قابل توجهی خطر بازگشت سرطان روده بزرگ را در بیمارانی که درمان‌های خود را به پایان رسانده‌اند، کاهش می‌دهد. افرادی که پس از جراحی و شیمی‌درمانی برای سرطان روده بزرگ در مراحل 2 یا 3، یک برنامه ورزشی منظم را دنبال کردند، توانستند خطر بازگشت سرطان، تشخیص یک سرطان جدید یا مرگ را تا 28 درصد کاهش دهند.
دکتر «جولی گرالو» (Julie Gralow)، مدیر ارشد کنفرانس انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO)، در این باره می‌گوید: “ما داروهایی تجویز می‌کنیم که اثربخشی مشابه، و در برخی موارد حتی کمتر از این برنامه ورزشی دارند.” این اظهارنظر، گویای قدرت و پتانسیل بالای ورزش در بهبود نتایج درمانی بیماران سرطانی است.
جزئیات پژوهش و برنامه ورزشی
در این مطالعه، نزدیک به 900 بیمار از 6 کشور مختلف مشارکت داشتند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 61 سال بود و حدود 90 درصد آن‌ها به سرطان روده بزرگ مرحله 3 مبتلا بودند. گفتنی است که این نوع سرطان در حدود 35 درصد از بیماران طی 5 سال پس از درمان عود می‌کند. محققان به مدت تقریباً 8 سال، هر بیمار را تحت نظر قرار دادند.
پس از اتمام جراحی و شیمی‌درمانی، نیمی از شرکت‌کنندگان در یک برنامه ورزشی سازمان‌یافته ثبت‌نام کردند. هدف اصلی این برنامه، افزایش تدریجی میزان فعالیت بدنی افراد تا رسیدن به یک سطح معین در هفته بود، صرف‌نظر از میزان فعالیت اولیه آن‌ها.
میزان هدف‌گذاری شده برای افزایش هفتگی فعالیت، 10 ساعت MET (معادل سوخت‌وساز) بود. MET واحدی است برای سنجش میزان فعالیت بدنی در انجام کارهایی با شدت مشخص؛ برای مثال، یک ساعت پیاده‌روی سریع حدود 4 ساعت MET محسوب می‌شود. شدت و مدت زمان تمرین ورزشی تعیین‌کننده میزان MET آن است.
شرکت‌کنندگان طی 6 ماه اول برنامه به تدریج به هدف مورد نظر دست یافتند. در سال اول، آن‌ها هر دو هفته یک بار با مربیان متخصص ملاقات می‌کردند تا برنامه ورزشی شخصی‌سازی شده‌ای برایشان تنظیم شود. پس از پایان سال اول، شرکت‌کنندگان تا دو سال دیگر نیز ماهی یک بار با مربی خود ملاقات داشتند، تا برنامه ورزشی هر فرد متناسب با شرایط خاص او طراحی و ادامه یابد.
هدف اصلی محققان این بود که دریابند آیا داشتن یک مربی اختصاصی باعث می‌شود افراد پس از پایان درمان سرطان بیشتر ورزش کنند یا خیر، و در صورت مثبت بودن پاسخ، آیا این ورزش خطر بازگشت سرطان را در آن‌ها کاهش می‌دهد. پاسخ به هر دو سؤال مثبت بود!
8 سال پس از بهبودی، در 90 درصد از افراد گروهی که برنامه ورزشی را دنبال کرده بودند، سرطان عود نکرد یا سرطان جدیدی تشخیص داده نشد. این در حالی است که این رقم در گروه کنترل، 83 درصد بود. به عبارت دیگر، از میان 445 نفر در گروه برنامه ورزشی، تنها 41 نفر طی 8 سال پس از درمان سرطان جان خود را از دست دادند، در حالی که این رقم برای گروه کنترل 66 نفر بود. همچنین، افرادی که بیشتر ورزش می‌کردند، در برابر ابتلا به چندین سرطان دیگر، از جمله سرطان پستان و سایر سرطان‌های کولورکتال (روده بزرگ و راست‌روده) نیز خطر کمتری داشتند.
یافته‌های قابل توجه این پژوهش در نشریه معتبر New England Journal of Medicine منتشر شده است. این مطالعه بار دیگر بر اهمیت حیاتی فعالیت بدنی منظم در حفظ سلامت و افزایش امید به زندگی بیماران پس از مبارزه با سرطان تأکید می‌کند.
