ارز دیجیتال چیست؟مزایا و معایب ارز های دیجیتال

ارز دیجیتال نوعی ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. به آن پول دیجیتال، پول الکترونیکی، ارز الکترونیکی یا سایبرنقد نیز گفته می شود.ارزهای دیجیتال، ارزهایی هستند که فقط با رایانه یا تلفن همراه قابل دسترسی هستند، زیرا فقط به صورت الکترونیکی وجود دارند.ارزهای دیجیتال معمولی نیازی به واسطه ندارند و اغلب ارزان ترین روش برای معامله ارز هستند.

برخی از مزایای ارزهای دیجیتال این است که انتقال یکپارچه ارزش را امکان پذیر می کنند و می توانند هزینه های تراکنش را ارزان تر کنند.برخی دیگر معایب ارزهای دیجیتال این است که می توانند برای تجارت بی ثبات باشند و مستعد هک شدن هستند

ارز دیجیتال

ارز دیجیتال چیست ؟

ارزهای دیجیتال ویژگی فیزیکی ندارند و فقط به صورت دیجیتال در دسترس هستند. تراکنش های مربوط به ارزهای دیجیتال با استفاده از رایانه یا کیف پول الکترونیکی متصل به اینترنت یا شبکه های تعیین شده انجام می شود. در مقابل، ارزهای فیزیکی، مانند اسکناس و سکه های ضرب شده، ملموس هستند، به این معنی که دارای ویژگی ها و ویژگی های فیزیکی مشخصی هستند. معاملات مربوط به چنین ارزهایی تنها زمانی امکان پذیر می شود که دارندگان آنها دارای مالکیت فیزیکی این ارزها باشند.

ارزهای دیجیتال کاربرد مشابه ارزهای فیزیکی دارند. می توان از آنها برای خرید کالا و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. آنها همچنین می توانند استفاده محدودی را در میان برخی از جوامع آنلاین مانند سایت های بازی،یا شبکه های اجتماعی پیدا کنند.

ارزهای دیجیتال همچنین تراکنش‌های فوری را امکان‌پذیر می‌کنند که می‌توانند به‌طور یکپارچه در سراسر مرزها انجام شوند. به عنوان مثال، برای شخصی که در ایالات متحده مستقر است ممکن است به یک طرف مقابل مقیم سنگاپور به صورت ارز دیجیتال پرداخت کند، مشروط بر اینکه هر دو به یک شبکه متصل باشند.

ویژگی های ارزهای دیجیتال

همانطور که قبلا ذکر شد، ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند. معادل فیزیکی ندارند. ارزهای دیجیتال می توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. ارز فیات که به شکل فیزیکی وجود دارد، یک سیستم متمرکز تولید و توزیع توسط بانک مرکزی و سازمان‌های دولتی است. ارزهای دیجیتال برجسته مانند بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از سیستم های ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند.

ارزهای دیجیتال می توانند ارزش را انتقال دهند. استفاده از ارزهای دیجیتال مستلزم یک تغییر ذهنی در چارچوب موجود برای ارزها است، جایی که آنها با معاملات خرید و فروش کالا و خدمات مرتبط هستند.

با این حال، ارزهای دیجیتال این مفهوم را گسترش می دهند. به عنوان مثال، یک توکن شبکه بازی می تواند عمر یک بازیکن را افزایش دهد یا قدرت های فوق العاده ای برای آنها فراهم کند. این یک معامله خرید یا فروش نیست، بلکه نشان دهنده انتقال ارزش است.

انواع ارزهای دیجیتال

ارز دیجیتال یک اصطلاح فراگیر است که می تواند برای توصیف انواع مختلف ارزهای موجود در حوزه الکترونیکی استفاده شود. به طور کلی، سه نوع مختلف ارز وجود دارد:

ارزهای رمزنگاری شده

کریپتوکارنسی ها ارزهای دیجیتالی هستند که از رمزنگاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها در یک شبکه استفاده می کنند.

همچنین از رمزنگاری برای مدیریت و کنترل ایجاد چنین ارزهایی استفاده می شود. بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از ارزهای دیجیتال هستند. بسته به حوزه قضایی، ارزهای دیجیتال ممکن است تنظیم شوند یا نباشند.

ارزهای مجازی

ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال غیرقانونی هستند که توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان موسس متشکل از سهامداران مختلف درگیر در فرآیند کنترل می شوند.

ارزهای مجازی را نیز می توان به صورت الگوریتمی توسط یک پروتکل شبکه تعریف شده کنترل کرد. نمونه ای از ارز مجازی یک توکن شبکه بازی است که اقتصادن آن  توسط توسعه دهندگان تعریف و کنترل می شود.

مزایای ارزهای دیجیتال

انتقال سریع و زمان تراکنش

از آنجایی که ارزهای دیجیتال عموماً در یک شبکه وجود دارند و بدون واسطه نقل و انتقالات را انجام می دهند، مدت زمان لازم برای انتقال ارزهای دیجیتال بسیار سریع است.

از آنجایی که پرداخت ها با ارزهای دیجیتال مستقیماً بین طرفین معامله بدون نیاز به هیچ واسطه ای انجام می شود، تراکنش ها معمولاً آنی و کم هزینه هستند. این کرایه در مقایسه با روش‌های پرداخت سنتی که شامل بانک‌ها یا اتاق‌های پایاپای است، بهتر است . تراکنش‌های الکترونیکی مبتنی بر ارز دیجیتال نیز ثبت و شفافیت لازم را در معاملات به همراه دارد.

بدون نیاز به ساخت فیزیکی

بسیاری از الزامات برای ارزهای فیزیکی، مانند ایجاد تأسیسات تولید فیزیکی، برای ارزهای دیجیتال وجود ندارد. چنین ارزهایی همچنین در برابر نقص های فیزیکی یا کثیفی موجود در ارز فیزیکی مصون هستند.

هزینه های تراکنش ارزان تر

ارزهای دیجیتال امکان تعامل مستقیم در یک شبکه را فراهم می کنند. به عنوان مثال، یک مشتری می‌تواند مستقیماً به یک مغازه‌دار تا زمانی که در یک شبکه قرار دارد، پول پرداخت کند. حتی هزینه‌های مربوط به تراکنش‌های ارز دیجیتال بین شبکه‌های مختلف در مقایسه با هزینه‌های ارزهای فیزیکی یا فیات نسبتاً ارزان‌تر است. با حذف واسطه هایی که به دنبال رانت اقتصادی از پردازش تراکنش هستند، ارزهای دیجیتال می توانند هزینه کلی یک تراکنش را ارزان تر کنند.

غیر متمرکز

ارزهای دیجیتال ممکن است غیرمتمرکز باشند. این بدان معناست که آنها توسط هیچ دولت یا موسسه مالی کنترل نمی شوند. ارزهای دیجیتالی که غیرمتمرکز هستند، آنها را در برابر دخالت دولت، سانسور و دستکاری مقاوم تر می کند. تمرکززدایی به این معنی است که کنترل واقعی ارز دیجیتال در طیف وسیع تری از مالکان یا کاربران پخش می شود.

حریم خصوصی

با توجه به اینکه تراکنش با ارزهای دیجیتال به داده های شخصی مرتبط نیست، به کاربران سطح بالایی از حریم خصوصی و ناشناس بودن داده می شود. بنابراین آنها برای کسانی که می خواهند از محرمانه بودن معاملات مالی خود محافظت کنند بسیار مفید هستند.

قابل دسترس در سراسر جهان

هر کسی با اتصال به اینترنت می تواند از ارزهای دیجیتال در هر نقطه از جهان استفاده کند. بنابراین این خدمات به ویژه برای افرادی که به موسسات بانکی متعارف دسترسی ندارند مفید است. علاوه بر این، بسیاری از این خدمات بانکی فقط نیاز به دسترسی به اتصال به اینترنت دارند. برای مناطق جغرافیایی که با زیرساخت های مالی قوی توسعه نیافته اند، ارزهای دیجیتال ممکن است گزینه قوی تری باشند.

معایب ارزهای دیجیتال

مسائل مربوط به ذخیره سازی و زیرساخت

در حالی که ارزهای دیجیتال به کیف پول فیزیکی نیاز ندارند، مجموعه ای از الزامات خاص خود را برای ذخیره سازی و پردازش دارند. به عنوان مثال، اتصال به اینترنت مانند تلفن های هوشمند و خدمات مرتبط با ارائه آنها ضروری است. کیف پول های آنلاین با امنیت قوی نیز برای ذخیره ارزهای دیجیتال ضروری هستند.

پتانسیل هک

منشأ دیجیتالی آنها، ارزهای دیجیتال را مستعد هک می کند. هکرها می توانند ارزهای دیجیتال را از کیف پول های آنلاین بدزدند یا پروتکل ارزهای دیجیتال را تغییر دهند و آنها را غیرقابل استفاده کنند. همانطور که موارد متعدد هک در ارزهای دیجیتال ثابت کرده است، ایمن سازی سیستم ها و ارزهای دیجیتال یک کار در حال پیشرفت است.

ارزش فرار

ارزهای دیجیتالی که برای تجارت استفاده می‌شوند می‌توانند نوسانات قیمتی وحشی داشته باشند. برای مثال، ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال منجر به انبوهی از ارزهای دیجیتال با سرمایه نازک شده است که قیمت‌های آن‌ها مستعد تغییرات ناگهانی بر اساس هوس سرمایه‌گذاران است.

سایر ارزهای دیجیتال در روزهای ابتدایی خود مسیر قیمتی مشابهی را دنبال کرده اند. به عنوان مثال، دلارهای لیندن که در بازی آنلاین Second Life استفاده می‌شد، در روزهای ابتدایی خود، مسیر قیمتی مشابهی داشت.

پذیرش محدود

ارزهای دیجیتال هنوز معمولاً به عنوان وسیله پرداخت توسط خرده فروشان و سایر شرکت ها استفاده نمی شوند. به همین دلیل، استفاده از آنها برای تراکنش های معمول ممکن است چالش برانگیز باشد. اگرچه ارزهای دیجیتال محبوبیت زیادی پیدا کرده اند، اما هنوز در بسیاری از مکان ها عملکردهای محدودی در معاملات روزمره وجود دارد.

برگشت ناپذیری

در شبکه ارز دیجیتال، تراکنش ها برگشت ناپذیر هستند. این بدان معنی است که پس از تکمیل تراکنش، نمی توان آن را واگرد کرد. در شرایطی که اشتباه یا تقلبی رخ داده است، این ممکن است یک نقطه ضعف باشد.

این همچنین برای کسانی که تازه وارد فضای ارزهای دیجیتال شده اند، یک نقطه ضعف بزرگ است، زیرا منحنی یادگیری قابل توجهی وجود دارد. از آنجایی که هیچ منطقه نظارت مرکزی برای بسیاری از ارزهای دیجیتال وجود ندارد، کاربران جدید نمی توانند به سادگی به شعبه محلی خود مراجعه کنند تا برای بسیاری از ارزهای دیجیتال کمک دریافت کنند.

آینده ارزهای دیجیتال

ارزش ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین افزایش یافته است، اما تا حد زیادی برای سفته بازی یا خرید سایر دارایی های سفته بازی استفاده می شود. نوسانات و پیچیدگی زیاد این ارزها آنها را برای اکثر برنامه های روزانه غیرعملی می کند.

بسیاری از شرکت‌ها سعی کرده‌اند با معرفی استیبل کوین‌هایی که ارزش آن‌ها به قیمت ارز فیات ثابت است، نوسانات را کاهش دهند. این معمولاً با واریز مقدار معادل فیات انجام می شود که می تواند برای بازخرید توکن ها استفاده شود. با این حال، ناشران استیبل کوین مانند تتر از این سپرده‌ها برای سرمایه‌گذاری‌های سوداگرانه‌تر استفاده کرده‌اند و این نگرانی‌ها را در مورد آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر سقوط بازار افزایش داده‌اند.