محققان در پژوهشی جدید، پدیده‌ای شگفت‌انگیز را کشف کرده‌اند: مغز انسان در شرایط تمرینات استقامتی شدید، مانند ماراتن، می‌تواند برای تأمین انرژی موردنیاز خود، بافت چربی خود را مصرف کند. آزمایش‌ها نشان داده‌اند، زمانی که سطح گلوکز در مغز به شدت کاهش می‌یابد، نورون‌ها شروع به مصرف میلین، غلاف چربی اطراف رشته‌های عصبی، می‌کنند.
نقش حیاتی میلین در مغز
میلین، که پیش‌تر تنها به عنوان یک عایق محافظ برای نورون‌ها شناخته می‌شد، اکنون به عنوان یک منبع انرژی نیز مطرح شده است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد نورون‌ها قادرند از این غلاف چربی استفاده کرده و ضخامت آن را برای سازگاری با محیط تغییر دهند.
تغییرات مغز دوندگان ماراتن
اسکن‌های MRI مغز دوندگان ماراتن، کاهش قابل توجه میلین را در مناطق مرتبط با عملکرد حرکتی، هماهنگی و یکپارچگی حسی-عاطفی نشان داد. این کاهش، با کندی واکنش و ضعف عملکرد حافظه در دوندگان پس از ماراتن همراه بود. با این حال، سطح میلین پس از دو هفته شروع به افزایش کرد و پس از دو ماه به حالت اولیه بازگشت.
محققان معتقدند یافته‌های آن‌ها، دیدگاه جدیدی در مورد میلین به عنوان یک منبع انرژی در شرایط کمبود مواد مغذی ارائه می‌دهد. به نظر می‌رسد مغز، برخلاف باورهای پیشین، قادر است از چربی برای تأمین انرژی استفاده کند.
نتایج این پژوهش، با مطالعات اخیر روی موش‌ها همخوانی دارد. این مطالعات نشان داده‌اند که میلین، در شرایط کمبود گلوکز، می‌تواند به عنوان یک منبع ذخیره چربی در مغز پستانداران عمل کند.
