مطالعه‌ی جدید از نقش پنهان واکسن زونا در پیشگیری از بیماری‌های قلبی پرده برداشت.بر اساس پژوهش نوینی که در نشریات معتبر پزشکی انتشار یافته، واکسن زونا احتمالاً فراتر از نقش پیشگیرانه‌اش در برابر ویروس واریسلا زوستر، یک سپر محافظتی پنهان در مقابل بیماری‌های قلبی نیز به شمار می‌رود.
تحقیقی از کشور کره‌ی جنوبی که در «European Heart Journal» به چاپ رسیده، نشان داده است افرادی که واکسن زونا را دریافت کرده‌اند، تا ۲۳ درصد کمتر در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی از جمله سکته‌ی مغزی، نارسایی قلبی و بیماری عروق کرونر قرار گرفته‌اند. این اثر محافظتی حتی تا ۸ سال پس از واکسیناسیون نیز پایدار می‌ماند.
جزئیات مطالعه و گروه‌های با بیشترین سودمندی
داده‌های این پژوهش بر پایه‌ی بررسی سوابق پزشکی بیش از یک میلیون فرد بالای ۵۰ سال از سال ۲۰۱۲ به بعد جمع‌آوری شده‌اند. بر اساس این یافته‌ها، فواید واکسن در مردان، افراد زیر ۶۰ سال و اشخاصی که سبک زندگی پرخطر دارند، بیشتر مشهود بوده است. دکتر «دونگ کیون یان» از دانشگاه کیونگ‌هی کره‌ی جنوبی اظهار می‌دارد:
«واکسیناسیون می‌تواند از آسیب دیدن عروق خونی، التهاب و تشکیل لخته جلوگیری نماید؛ عواملی که همگی در بروز بیماری‌های قلبی نقش اساسی ایفا می‌کنند.»
در این مطالعه، واکسن مورد بررسی «زُستاواکس» (Zostavax) بوده که نوع زنده اما تضعیف‌شده‌ی ویروس است، لیکن واکسن‌های جدیدتر نظیر «شینگریکس» (Shingrix) که در ایالات متحده‌ی آمریکا و سایر کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد، تنها از پروتئین ویروس بهره می‌برد، ایمن‌تر است و احتمالاً اثرات محافظتی بیشتری نسبت به واکسن قدیمی‌تر داشته باشد.
تأثیرات دورقمی واکسن زونا بر سلامت قلب در بلندمدت
جدا از مسائل مربوط به قلب، واکسن زونا در تحقیقات پیشین با کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و زوال عقل نیز مرتبط دانسته شده است. از جمله، پژوهشی در سال گذشته در نشریه‌ی «Nature Medicine» منتشر شد که نشان داد تزریق این واکسن می‌تواند زمان ظهور زوال عقل را تا حدود ۱۶۴ روز به تأخیر اندازد.
پیامدهای امیدوارکننده برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی و زوال عقل
یافته‌های نوین حاکی از آن هستند که واکسن زونا ممکن است نقش محوری و اساسی در پیشگیری از بیماری‌های قلبی و حتی زوال عقل ایفا نماید. با توجه به در دسترس بودن واکسن‌هایی مانند «Shingrix» و تأیید سازمان‌های بهداشتی، تزریق آن به ویژه از سن ۵۰ سالگی به بعد، احتمالاً در راستای حفظ سلامت عمومی و ارتقای کیفیت زندگی اقدامی ارزشمند تلقی می‌گردد.
