بانک مرکزی ایران از افزایش نرخ بهره بین بانکی در هفته منتهی به ۳۱ مردادماه خبر داد. بر اساس آمار منتشر شده، این نرخ با افزایش ۰.۰۸ درصدی نسبت به هفته قبل به ۲۳.۶۹ درصد رسیده است که بالاترین سطح در هفتههای اخیر محسوب میشود.
نرخ بهره بین بانکی، نرخی است که بانکها برای قرض دادن پول به یکدیگر استفاده میکنند. این نرخ به عنوان یک شاخص مهم در تعیین نرخهای بهره سایر تسهیلات بانکی مانند وامهای مسکن، خودرو و… عمل میکند. افزایش نرخ بهره بین بانکی معمولاً به معنای گرانتر شدن هزینههای وامگیری برای افراد و کسبوکارها است.
علل افزایش نرخ بهره بین بانکی
دلایل مختلفی برای افزایش نرخ بهره بین بانکی میتوان برشمرد که برخی از مهمترین آنها عبارتند از:
کنترل تورم: یکی از اصلیترین دلایل افزایش نرخ بهره، تلاش بانک مرکزی برای کنترل تورم است. با افزایش نرخ بهره، هزینههای وامگیری افزایش یافته و در نتیجه تقاضا برای کالاها و خدمات کاهش مییابد. این امر میتواند به کاهش فشارهای تورمی کمک کند.
جذب سپردهها: افزایش نرخ بهره بین بانکی میتواند به جذب سپردههای بیشتر توسط بانکها کمک کند. با افزایش نرخ سود سپردهها، افراد ترجیح میدهند پول خود را در بانکها سرمایهگذاری کنند تا اینکه آن را هزینه کنند.
تغییرات در سیاستهای پولی: تصمیمات بانک مرکزی در خصوص سیاستهای پولی نیز میتواند بر نرخ بهره بین بانکی تأثیرگذار باشد.
تأثیرات افزایش نرخ بهره بر اقتصاد
افزایش نرخ بهره بین بانکی میتواند تأثیرات مختلفی بر اقتصاد داشته باشد که برخی از آنها عبارتند از:
کاهش تورم: همانطور که گفته شد، یکی از اهداف اصلی افزایش نرخ بهره، کنترل تورم است.
کاهش رشد اقتصادی: افزایش نرخ بهره میتواند هزینههای کسبوکارها را افزایش داده و در نتیجه بر سرمایهگذاری و رشد اقتصادی تأثیر منفی بگذارد.
کاهش تقاضا برای مسکن: با افزایش نرخ بهره، هزینههای خرید مسکن افزایش یافته و در نتیجه تقاضا برای مسکن کاهش مییابد.
افزایش نرخ ارز: در برخی موارد، افزایش نرخ بهره میتواند به افزایش تقاضا برای ارز ملی و در نتیجه تقویت آن منجر شود.
